لیکن پلان

لیکن پلان عمدتاً باعث ایجاد بثورات پوستی خارش دار می شود. در برخی افراد، سایر قسمت‌های بدن مانند دهان، اندام تناسلی، ناخن و مو را نیز درگیر می‌کند. اکثر افراد در عرض 6-12 ماه بهبود می یابند. درمان، معمولاً با کرم یا پماد استروئیدی، اغلب خارش را کاهش می‌دهد و ممکن است تا زمانی که شرایط از بین برود، بثورات را کاهش دهد.

لیکن پلان چیست؟

لیکن پلان وضعیتی است که عمدتاً روی پوست تأثیر می گذارد و باعث ایجاد بثورات خارش دار می شود. در برخی موارد دهان، اندام تناسلی، مو، ناخن و (به ندرت) سایر قسمت های بدن را درگیر می کند.

حدود 1 نفر از هر 5000 نفر به لیکن پلان مبتلا می شوند. در مردان و زنان به طور مساوی رخ می دهد. بیشتر موارد در افراد بالای 45 سال رخ می دهد. با این حال، ممکن است در هر سنی رخ دهد. این یک بیماری ارثی نیست. این یک عفونت نیست و بثورات را نمی توان گرفتار کرد یا به دیگران منتقل کرد.

علل لیکن پلان

علت لیکن پلان مشخص نیست. نوعی التهاب در پوست ایجاد می شود که باعث ایجاد بثورات می شود. با این حال، علت التهاب مشخص نیست. یک نظریه این است که سیستم ایمنی ممکن است توسط یک ویروس یا عامل دیگری در محیط برای حمله به سلول های پوست تحریک شود که منجر به التهاب می شود.

بثورات بسیار شبیه به لیکن پلان گاهی اوقات از یک علت شناخته شده ایجاد می شود، اما نادر است. مثلا:

راش هایی شبیه به لیکن پلان به عنوان یک عارضه جانبی نادر برخی از داروها رخ می دهد. این فوران دارویی لیکنوئید نامیده می شود. به عنوان مثال: داروهای ضد مالاریا، بتابلوکرها، داروهای ضد التهابی، دیورتیک های تیازیدی و تزریق طلا برای آرتریت روماتوئید. بثورات در عرض چند هفته پس از قطع دارویی که باعث آن شده است از بین می رود.

لیکن پلان در دهان گاهی اوقات به دلیل حساسیت به پرکردگی های جیوه در دندان ها است.

راش هایی شبیه به لیکن پلان گاهی اوقات پس از تماس با مواد شیمیایی خاصی که در عکاسی رنگی استفاده می شوند ایجاد می شود.

علائم لیکن پلان

لیکن پلان پوست

بثورات معمولی برآمدگی های کوچک و قرمز مایل به بنفش (پاپول) هستند. برجستگی ها معمولاً براق و صاف هستند (پلانوس به معنای صاف است). اندازه آنها از سر سوزن تا حدود 1 سانتی متر متفاوت است. تعداد برجستگی های سطح صافی که ایجاد می شوند متفاوت است. بثورات می تواند در هر جایی از بدن ظاهر شود، اما به احتمال زیاد در قسمت داخلی مچ دست، ساق پا و کمر ایجاد می شود. عکس هایی از راش های معمولی در بخش خواندن بیشتر وجود دارد.

رگه های سفید ظریف اغلب در بالای هر برآمدگی ایجاد می شود. به این striae ویکهام می گویند.

خارش می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. خارش شدید شایع است و اغلب بدترین چیز در مورد لیکن پلان است. خارش ممکن است خواب را مختل کند و کیفیت زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد. خارش غیرعادی است زیرا افراد مبتلا به جای خاراندن برای کاهش خارش، تمایل به مالیدن بثورات پوستی دارند.

گاهی اوقات بثورات به سرعت در طی چند روز ایجاد می شوند. گاهی اوقات هر برآمدگی به تدریج در طی چند هفته ایجاد می شود. گاهی اوقات چندین برجستگی در یک خط در امتداد اسکار قبلی ایجاد می شود. گاهی اوقات چندین برجستگی به هم چسبیده و یک تکه بزرگ را تشکیل می دهند. برجستگی های جدید ممکن است به مرور زمان ظاهر شوند زیرا برجستگی های قدیمی تر در حال محو شدن هستند. هر برآمدگی قبل از محو شدن چندین ماه طول می کشد.

در بیشتر موارد، بثورات بین 6 تا 12 ماه طول می کشد و سپس برطرف می شود. در برخی موارد مدت طولانی تری باقی می ماند. ممکن است یک علامت قهوه ای یا خاکستری بدون خارش روی پوست جایی که هر برآمدگی وجود داشت باقی بماند. ممکن است چندین ماه یا سال طول بکشد تا کاملا محو شوند.

لیکن پلان دهان

حدود نیمی از افراد مبتلا به بثورات پوستی لیکن پلان دارای رگه های سفید رنگ در داخل گونه ها، لثه ها یا زبان هستند. این معمولا بدون درد است و خارش ندارد. ممکن است مورد توجه قرار نگیرد مگر اینکه جستجو شود. گاهی اوقات لیکن پلان دهان بدون بثورات پوستی ایجاد می شود.

لیکن پلان نیز می تواند باعث ایجاد زخم در دهان شود، اما این غیر معمول است. اگر آنها رخ دهند می توانند بسیار دردناک و ناخوشایند باشند. خوردن غذاهای داغ یا تند به خصوص سخت است.

زخم های دهان می توانند با یا بدون بثورات پوستی ایجاد شوند. در برخی موارد لثه قرمز و دردناک می شود.

لیکن پلان سایر قسمت های بدن

اکثر افراد مبتلا به لیکن پلان فقط دارای بثورات پوستی و/یا درگیری دهان هستند. با این حال، در برخی موارد سایر نواحی بدن نیز تحت تأثیر قرار می گیرند. این موارد شامل موارد زیر است:

ولو و واژن زنان – لیکن پلان می تواند باعث ایجاد رگه های سفید بدون درد بر روی فرج شود. با این حال، همچنین می‌تواند باعث ایجاد نواحی قرمز دردناک در ناحیه فرج و ورودی واژن شود. این می تواند دردناک، خارش و در موارد شدید رابطه جنسی را بسیار دردناک کند. همچنین ممکن است بافت اسکار ایجاد شود که ممکن است ورودی واژن را باریک کند.

آلت تناسلی مردان – بثورات پوستی معمولی ممکن است روی سر آلت تناسلی (آتش جنسی) تأثیر بگذارد. همچنین، ممکن است لکه های سفید روی سر چشم ایجاد شود.

ناخن ها – حدود 1 نفر از هر 10 نفر مبتلا به لیکن پلان ناخن ها را درگیر کرده است. معمولا باعث بریدگی جزئی ناخن می شود. به ندرت، آسیب شدید به ناخن ممکن است رخ دهد.

پوست سر – که می تواند باعث ایجاد لکه های طاسی شود.

به ندرت – روده (مری)، پلک ها، مجرای گوش، مثانه و مجرای پشتی (مقعد) تحت تأثیر قرار می گیرند. این ممکن است با لیکن پلان فرسایشی دیده شود.

لیکن پلان زخمی

لیکن پلان زخمی نوع کمیاب لیکن پلان است. معمولاً با زخم دردناک در دهان یا ناحیه تناسلی ظاهر می شود. به ندرت می توان آن را در سایر پوست های مخاطی مانند پلک ها، روده یا مقعد مشاهده کرد. این بیماری در افراد بین 50 تا 80 سال دیده می شود و در زنان دو برابر مردان است.

تشخیص با شرح حال و ظاهر زخم مشخص می شود. در صورت وجود شک و یا مشکوک بودن به سرطان ممکن است نیاز به بیوپسی باشد. درمان می تواند چالش برانگیز باشد (چون پاسخ اغلب ضعیف است و عودها مکرر هستند) اما مانند لیکن پلان است.
لیکن پلان چگونه تشخیص داده می شود؟

در بیشتر موارد، بثورات معمولی هستند و پزشک می‌تواند از روی ظاهر بثورات، بیماری را تشخیص دهد. در صورت وجود شک، می توان نمونه کوچکی از پوست آسیب دیده (بیوپسی) را تحت بی حسی موضعی گرفت. نمونه بیوپسی زیر میکروسکوپ بررسی می شود. تغییرات مشخصه ای در پوست دیده می شود که تشخیص را تایید می کند.
درمان لیکن پلان

هیچ درمان سریعی برای لیکن پلان وجود ندارد. با این حال، به احتمال زیاد به مرور زمان پاک می شود. هدف از درمان، تسکین خارش و بهبود ظاهر بثورات تا زمانی است که از بین برود.

بدون درمان – اگر علائم خفیف باشند یک گزینه است.

داروهای آنتی هیستامین – ممکن است به کاهش خارش کمک کند. یک آنتی هیستامین که باعث خواب آلودگی شما می شود و در هنگام خواب مصرف شود، اگر خارش شما را در شب بیدار نگه دارد، ممکن است به خوابیدن شما کمک کند.

نرم کننده ها – اغلب برای تامین رطوبت پوست شما نیز تجویز می شوند. اینها همچنین می توانند به کاهش خارش کمک کنند.

کرم یا پماد استروئیدی – معمولاً توصیه می شود. استروئیدها التهاب را کاهش می دهند. تاثیر کرم ها و پمادهای استروئیدی متغیر است. آنها در بسیاری از موارد برای کاهش خارش کار می کنند اما ممکن است در واقع بثورات را از بین نبرند.

خمیرهای استروئیدی یا دهان شویه – ممکن است به کاهش زخم های دردناک دهان کمک کند.

یک دوره قرص استروئیدی – در صورت شدید بودن لیکن پلان ممکن است توصیه شود. این ممکن است بثورات را از بین ببرد یا تا حد زیادی کاهش دهد. مصرف قرص های استروئیدی بیش از چند هفته معمولاً به دلیل عوارض جانبی احتمالی توصیه نمی شود. بثورات ممکن است پس از قطع قرص ها دوباره ظاهر شوند. با این حال، یک دوره از قرص‌های استروئیدی ممکن است به شما کمک کند تا شما را از یک طلسم بسیار بد عبور دهد.

تعدیل کننده های ایمنی – مانند ایمیکیمود و لوامیزول در صورت شدید بودن لیکن پلان ممکن است توسط متخصص توصیه شود. اینها با سیستم ایمنی بدن برای کمک به مبارزه با آسیب به پوست کار می کنند. تحریک پوست، سردرد، حالت تهوع و خستگی می تواند از عوارض جانبی آن باشد.

PUVA – این یک نور درمانی ویژه است که در صورت داشتن لیکن پلان گسترده و شدید ممکن است توسط متخصص پوست توصیه شود.

لیزر درمانی – لیزرهای با دوز کم گاهی اوقات برای درمان لیکن پلان در دهان استفاده می شود.

چشم انداز افراد مبتلا به لیکن پلان چیست؟

در کل چشم انداز خوب است. لیکن پلان پوست معمولاً بدون ایجاد مشکل مداوم از بین می رود.

بدون درمان، حدود نیمی از مواردی که پوست را تحت تاثیر قرار می دهند در عرض 6-12 ماه از بین می روند. بقیه معمولا به زودی پس از این پاک می شوند. اگرچه طولانی‌تر از 18 ماه بثورات غیرعادی است، اما برخی افراد متوجه می‌شوند که ممکن است تا دو سال نیز طول بکشد. با این حال، لیکن پلان در تعداد کمی از افرادی که به شدت تحت تاثیر قرار گرفته اند، مدت بیشتری باقی می ماند. این بیشتر در افرادی است که به زخم های دهانی لیکن پلان و لیکن پلان فرج یا آلت تناسلی مبتلا می شوند.

درمان معمولاً می تواند علائم پوستی را تا زمانی که بثورات از بین برود، کاهش دهد.

برای لیکن پلان پوست، پس از رفع بثورات، از هر 5 فرد مبتلا، 1 نفر در آینده عود می کند. تعداد کمی از افراد چندین بار عود می کنند.

اگر لیکن پلان ناخن ها یا موها را درگیر کند، هر گونه آسیبی مانند لکه های طاس یا ناخن های از بین رفته دائمی است.

افراد مبتلا به لیکن پلان کمی بیشتر از حد متوسط ​​شانس ابتلا به سایر بیماری های التهابی را دارند. مثلا:

کولیت زخمی.

آلوپسی آره آتا.

ویتیلیگو

درماتومیوزیت.

مورفوئا.

لیکن اسکلروزوس

میاستنی گراویس.

این احتمالاً به این دلیل است که برخی افراد بیشتر مستعد ابتلا به شرایط ایمنی یا التهابی هستند. با این حال، اکثر افراد مبتلا به لیکن پلان به هیچ یک از این شرایط دیگر مبتلا نمی شوند.

اگر زخم های دردناک ناشی از لیکن پلان در دهان ایجاد شود، احتمال ابتلا به سرطان دهان بالاتر از حد متوسط ​​است. باز هم اکثر مردم این کار را نمی کنند، اما معاینه منظم دهان توسط دندانپزشک توصیه می شود.

اگر واژن به شدت تحت تأثیر قرار گیرد، خطر ابتلا به سرطان واژن کمی افزایش می یابد.